Gizay Taşdemir
@gizayt
Ege Üniversitesi
Kocaeli
İZMİT, 1999
24 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Sonuç olarak Amok... evet, Amok şöyle bir şey: Bir Malezyalı, son derece sade, son derece iyiliksever bir insan, içkisini içiyor... orada öylece oturuyor, duygusuz, umursamaz, donuk... tıpkı benim odamda oturduğum gibi... ve birden ayağa fırlıyor, hançerini kapıyor ve sokağa koşuyor... dosdoğru koşuyor, hep dosdoğru... nereye olduğunu bilmeden. Yolda karşısına ne çıkarsa çıksın, insan, hayvan, hançeriyle vurup yere seriyor ve kan sarhoşluğu onu daha da öfkelendiriyor... Koşan adamın ağzından köpükler saçılıyor, delirmiş gibi uluyor... ama koşmaya devam ediyor, koşuyor, koşuyor, artık ne sağa bakıyor ne solda duruyor, sadece tiz çığlığıyla, elinde hançeriyle öyle korkunç bir halde ileriye doğru koşmaya devam ediyor... Köylerdeki insanlar bir Amok koşucusunu hiçbir gücün durduramayacağını bilirler... onun koşarak gelmekte olduğunu gördüklerinde herkesi uyarmak için bağırırlar. 'Amok! Amok!' ve herkes kaçışır... ama o koşmaya devam eder, hiçbir şey duymaz, sürekli koşar, hiçbir şey görmez, karşısına çıkan her şeyi yere yıkar... ta ki biri onu kuduz bir köpek gibi vurup yere serene ya da kendiliğinden köpükler içinde yere yıkılana kadar...
Sayfa 31Kitabı okudu
Zengin dostlarım, zengin sevgililerim vardı; önce ben onları arıyordum, sonra da onlar beni, ne de olsa ben -hiç fark ettin mi acaba?- çok güzeldim. Kendimi sunduğum her erkek gönül verdi bana, hepsi bana minettar kaldı, hepsi bana bağlandı, hepsi beni sevdi -sadece sen sevmedin sevgilim, sadece sen sevmedin!
Sayfa 37Kitabı okudu
