Çok yorgunum ama uyumak istemiyorum. Yapacağım çok şey var, hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşanmaya değmeyeceğine inanmaya başlayınca da unuttuğum.
Aslında ağlamam gerekirdi. Öfkeli olmam, dağıtacak bir şeyler, dağılacak bir yerler aramam gerekirdi. İçimi dökebilmek adına bir şeyler yazıp silmem, birilerine anlatma ihtiyacı duymam gerekirdi. Fakat ben içimde koca bir buz kütlesi hissediyor ve garip bir şekilde huzurluydum..
"Benim yaşamak istememe sebebim, bu dünyada değil, kafamın içinde yaşıyor oluşum... Dünya acımasız, kabul ediyorum. Ama siz bir de kafamın içini görün"..