Kendini meşgul edemeyen insan, başkasının hayatıyla meşgul olur. Başkasının utancıyla ayıbını kendilerine abdest suyu yapmaya kalkar, kınaya kınaya kendilerini ak ettiklerini zannederler.
"yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."
Şöyle dedi: ‘ Çok korkuyorum .’
‘Neden?’ diye sordum
‘Öyle mutluyum ki ,Doktor Resul
Böylesine büyük, müthiş bir mutluluk insanı korkutuyor.’
Yine nedenini sordum şöyle dedi :
‘SENİN BU KADAR MUTLU OLMANA ANCAK SENDEN BİR ŞEY ALMAYA HAZIRLANDIKLARI ZAMAN İZİN VERİRLER.’