Gönderi

Orhan Veli, şiirlerinde ve düzyazılarında vermeye çalıştığı izlenmin tam tersne, tanıdığım insanların en düzenlisi, akıllısı ve kibarıydı. Necati, gözlerini yumarak okurdu. İçimizde en gencimiz oydu. Cahit ona «macuncu!» demekten hoşlanırdı. Ben bir «marifet» işlemiş gibi sırıtarak okuduğumdan, arkadaşlar, «Külebi, ölümden söz ederken bile gülüyor» derlerdi. Ya Cahit nasıl okurdu : Dili o denli seven, kimi sözcükleri dua gibi yineleyen Cahit, bugün anımsadığıma göre, okurken abartmazdı. Ama, ibadet eder gibi belli belirsiz bir duygulanma ile ve her zaman üstüne basa basa okurdu. Ne duygusaldı, ne gülünç.
Necati: Necati Cumalı, Cahit: Cahit Sıtkı TarancıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.