Yok arkadaşlar ben artık kendimi sorgulamaya başladım. 300 sayfa kitabın bir iki sayfası dışında keyif almadım. Sıkılarak,bitsin diyerek okudum. Yaşar Kemal’imden, Tarık Buğra’dan aldığım keyfi bu yabancı romanlardan a-la-mı-yo-rum. Bu da sondu zaten. Bestseller falan okumam daha da. Türk romanlarını su içer gibi okurken çeviri romanlarda neden kendimi bulamıyorum diye düşündüm ve sonuç olarak şu kanıya vardım: Ben okuduğum kitapta kendimden,kendi örf adetimden,inançlarımdan bir şeyler görmek istiyorum. Bir türkü olur,bir şehir olur bir anı bulmak istiyorum. Kendimden ve kendi hayatımdan izler bulmak istiyorum. Yaşar Kemal’in üslubunu,Çukurovasını bulmak istiyorum. Orhan Kemal’in hapishanelerini bulmak istiyorum belki de. Anladım ki benim zevk anlayışıma uymuyor. 150 sayfa karakterleri tanıtmak için çok uzun bir sayfa. Temelinde dostluğu vermekse amaç o kadar felsefolojiye ne gerek var? Yazarı da araştırdım felsefi bilgisi çok iyi ama bu madem bir dostluk romanı dostluk nerede? El ele tutuşup ağlaştılar bir sayfada. Eee? Kadını öldürdün,kızı intihardan vazgeçirdin de nerede dostluk? Yok yok sevmedim,sevemedim...

Kirpinin ZarafetiMuriel Barbery · Kırmızı Kedi Yayınları · 20207,5bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

A