"Görüyorum ki çaresizliği hiç tatmamışsınız hayatınızda." Kapağını açtığımda bu alıntı karşıladı beni ve içime öfke ve üzüntünün aynı anda dolmasına sebep oldu. Bu sözler kanser hastası Dilek Özçelik'e ait. Temini zor olan bazı kemoterapi ilaçları için bir siyasiden yardım istemişti ve karşılığında eline 3-5 kuruş tutuşturulmuştu, o zaman döküldü bu kelimeler Dilek'in ağzından. Asla unutmayacağım Dilek'in bu sözlerini umarım benim gibi hala Dilek'in yasını tutan birileri daha vardır. Böyle başlayan bir kitabın içeriğinin beni etkilememesine imkan yok dedim ve nitekim de öyle oldu. Erdal ve Recep adlı iki küçük kardeşin öyküsü bu. Bir göçün öyküsü. Bir karganın öyküsü. Ötekileştirilenlerin öyküsü. Olmaz dediğimiz şeylerin olabilirliğinin öyküsü. Bir ailenin İstanbul'a göçü ile başlıyor kitabımız. Erdal ve Recep çocuklar o zaman ama zaman içinde gözümüzün önünde büyüdüklerini görüyoruz. Çektikleri acıların filizlenmesini izliyoruz. Ailenin dağılmasının en çok çocukları yaraladığını bir kere daha öğretiyor hayat bize. Bir çok yerinde kocaman sarılmak istedim çocuklara tamam artık geçti demek istedim, artık çok daha iyi olacak her şey demek istedim ama onlar için her şey çok daha kötüye gitti. Kitabın kapağını kapattığımda içimin sızısının bir süre daha orada duracağını biliyordum ve düşündüğüm gibi de oldu. Kaleminize sağlık İsmail Güzelsoy enfes bir kitap yazmışsınız. Sanki yaşananları bir köşeden izledim ve elimi uzatsam çocuklara dokunabilecek gibiydim. Umarım acıları dinmiştir Erdal ve Recep yani ERRE'nin...

Süslü Hatıralar Sahnesiİsmail Güzelsoy · Karakarga Yayınları · 2018224 okunma

·

377 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zübeyde Özgür