Süslü Hatıralar Sahnesi
İsmail GüzelsoyYorumlar ve İncelemeler
Erdal... Recep...Erre...
Yazarın okuduğum ilk kitabı ve tanıştığıma gerçekten çok memnun oldum, her zaman söylüyorum bu uygulama olmasa bu kadar çeşitliliği bir arada bulamayacaktım, belkide 
İsmail Güzelsoy ile hiç tanışmayacaktım, dikkatimi çekmeyecekti.
Kitabı hangi cümlelerle tarif edeceğimi bilemiyorum ama okurken beni benden aldı yazarın anlatım tarzı, kelimeleri kullanma şekli, duygular akıyor, sizi sarıyor ve boğazınız düğüm düğüm oluyor, ama öyle acıklı cümlelerle ya da standart duygu aktarımı değil, bambaşka bir tadı vardı kitabın.
Recep ve vefat eden teyzesinin oğlu Erdal'in kardeşlik bağını anlatıyor, bu kardeşlik o kadar naif,o kadar güzel ki, herkese nasip olmaz dedirten cinsten.
Iki bedende,bir ruh gibiler, ayrı yapamayan ve ayrı olduklarında eksilen iki insan, kayboluslari ve birbirlerini buluşları, kendi yollarına gitmek istemeleri ama gidememeleri... Ve bir de Filiz karakteri var ki kitapta çok sağlam bir kadın karakter, recep'in hayat arkadaşı, ilk ve son aşkı...
Bazı kitaplarda yaşanır ya ne anlatılıyor? sorusunun cevabı düğümlenir kalır boğazınıza, 
Süslü Hatıralar Sahnesi öyle bir kitap, anlatilabilen değil sadece okunabilen bir kitap.
Sevgiyle kalın, keyifli okumalar dilerim herkese
Öncelikle söylemeliyim ki ilk defa okudum İsmail Güzelsoy Okadar memnun oldum ki kalemiyle tanıştığıma.Bir günde bir solukta okudum Süslü Hatıralar Sahnesi .Öylesine yakın,öylesine hayattan ki, saglam kurgusuyla ilk okuduğum kitap lakin son olmayacak.
Kardeşliktende öte duygular var bu kitapta,biri olmadan diğeri düşünülemeyen 2 bedenin tek ruhta yaşadığı kardeşlik ... Kardeş olmak için kan bağı olması gerekir mi diye düşünüyor ya insan bazen; aradiğimiz en somut cevap belki de Recep ile Erdal'in hikayesinde, kısacası Erre'nin hikayesinde. Erzurumdan Istanbul'a göç eden bir ailenin kayboluş hikayesi aslında bir bakıma benim gözümde.
"Kardeşimi bağrıma bastım ve toprağa gömmek yerine içime çekmek,kendime katmak istedim. (146)
Ve bir gün ölüm çalar kardeşlerin kapısını. Kardeşlerden biri ölmüştü evet ama kardeslik yaşayacaktı. O kadar benden ki bu satirlar kalbim bir kez daha ağladı gözlerimle beraber.
Kalemine sağlık İsmail Güzelsoy Her bir satırını sanki bir koltukta izlermişcesine aktı gitti gözlerimin önünden.
En yakın zamanda yeni hikayelere tanık olmak dileğiyle...Sizlere de şiddetle tavsiye, okuyun ve okutturun
Okuduğum 4. İsmail Güzelsoy kitabiydi. Bir solukta okudum. Kitap acı üzerine kurulu değil ama öyle bir anlatimi var ki insan o yalnızlığı hissediyor. Yazar diğer kitaplarında var olan kahramanlara da atıfta bulunuyor bu yönünü çok sevdim.
