Evren yaratıldığı zaman imkansız aşkta yaratılmıştı. Temsilidir Ay ve Güneş bu aşkın. Bir karanlığın içerisinde beliren ufacık bir ışıktı. Her yeri ışığıyla güzelleştiren Güneş, o kadar güzeldi ki ona yakın olan herkes ışığıyla yanardı. Güneş ışığıyla ısıttığı gibi yakardı. Zaman geçtikçe evren düzene oturdukça Güneş yalnız olduğunu hissederdi. Ona yaklaşan herkesi yaktığı için gezegenler onlara yaklaşamazdı. Zamanlar geçti Dünya, güneş ve ay arasında onların tanışmasına vesile olan en güzel dosttu. Dünya’da ilk oluşan dolunayda birbirlerini gördü zamanın ilk aşıkları. Dolunay tüm yüzünü göstermişti. Her evresini bildiği Ay’ın güzelliğine o kadar şaşırmıştı ki Güneş, unutmuştu kendini. İlk bakıştıkları andı bir uçtan bir uca güneş ve ay her haliyle karşı karşılardı. Güneş ışığıyla büyülemişti ay ise o hafif, narin ve bir o kadar sert duruşuyla aşık etmişti güneşi kendine. Ay ve güneş birbirlerini görecekleri o anları her gün her dakika sabırsızlıkla bekliyorlardı. Bir daha şafak söksede tekrar görebilselerdi o kısacık anın ömürlerini yetecek anlarını.. Dünyanın ikinci dolunayıydı ikisinin birbiriyle konuşmaları. İlk konuşma, ilk sözcük ikiside biliyordu birbirlerine dokunmanın imkansız olacağını ama konuşmaları, bir umudu doğurmuştu. Aşklarına dünya şahitti her seferinde.. her buluşmaları dolunay zamanında oluyordu. Her dolunay bir öncekinden daha farklıydı. Dünya şahitti aşklarına.. Zaman geçtikçe bu aşk dayanamaz hale geldi. Güneş ve ay kavuşmak istiyordu ama tüm evren bilirdiki onlar kıyamete kadar kavuşamazalardı. İkisi de dayanamıyordu kavuşmalarının sonuçlarını düşünmüyorlardı.. Tüm evreni yok edeceklerdi ama imkansızdı buna izin verilemezdi. Dünya ikisinin aşkının imkansız olacağını anlattı tüm evren bir oldu onların kavuşmalarına karşı.. Güneş her şeyi yakmak istedi ve yaktı da en yakın dostunu yaktı.. Ay kapandı kendi içine ayın ışığı ilk zamanlar gibi olmadı bir daha ve güneş bir daha asla kimseye yakın olmadı. Sadece yüzyıllar arasında ayın kızıl dolunay olmasında o kadar yakınlaşmalarına izin verildi.. Kızıl dolunay vaktidir aşkların birazda olsa kavuşmalarına yakındır.. Kıyamete kadar ilk zamanlar ki gibi sadece gözleriyle konuştular… Bu yüzdendir imkansız aşk deriz. Çünkü aşk beklemektir, sabırdır, heyecandır, tutkudur, kavuşmaktır, masum ama bir o kadar zararlıdır.. Aşk basit gibi görünen ama bir tabuyu yıkmadan kavuşamadığımız tek hayattır…