Evren yaratıldığı zaman imkansız aşkta yaratılmıştı. Temsilidir Ay ve Güneş bu aşkın. Bir karanlığın içerisinde beliren ufacık bir ışıktı. Her yeri ışığıyla güzelleştiren Güneş, o kadar güzeldi ki ona yakın olan herkes ışığıyla yanardı. Güneş ışığıyla ısıttığı gibi yakardı. Zaman geçtikçe evren düzene oturdukça Güneş yalnız olduğunu hissederdi.