Kısa Hayvan Masalı
"Öf!" dedi fare. "Dünya da günden güne daralıyor. İlkin bir genişti ki korktum, koştum ileri, uzakta sağlı sollu duvarlar duvarlar görür görmez dünyalar benim oldu. Ama bu uzun duvarlar da bir birbirlerine doğru yaklaşıyor ki, en son odadayım işte; orada, köşede de kapan duruyor, gide gide kısılacağım kapana."
Kedi," Sen de öyleyse yönünü değiştir," dedi ve fareyi yedi.
#kafka
+++
·
67 görüntüleme
Temsili öykü başkişisi fare, aslında doğum-ölüm arasındaki bir tünele sıkıştırılmış, atılmış Kafaesk bir bunaltı yaşayan insanı simgeler. Başlangıçta yaşamı tanımayan insan için dünya çok geniştir ama bu genişlik içinde bir yere ve değere bağlanamayan insan kendini atılmış/ bırakılmış hisseder. İnsan bu agnostik ürküntü ile ileri doğru koşar. Oysa zaman ilerledikçe yolun daraldığını ve dünyanın içinden çıkılamaz bir labirente dönüştüğünü fark eder; çünkü onu yolun sonunda ölüm beklemektedir ve bu kaçınılmazdır. Bütün çarelerin tükendiği bu noktada fare metaforuyla imlenen insanın her tercihi bir ölümdür. İnsan yaşadıkça ölümlerden ölüm beğenir bir duruma gelir, denmektedir. Büyük bir umutsuzluğu da anlatan öykü, yaşamın katlanılmazlığını vurgular. Tam bir kart bir karakter olan kedi ise, başkalarının çaresizliğini ve umutsuzluğun kendileri için fırsata dönüştüren sömürücü, asalak ve tiranik tipleri simgeler.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.