“Aylaklar, zaman geçirebilmek için genellikle oldukça düşük seviyeli bir topluma sürekli ihtiyaç duyarken çalışkan insan kendine yeter. Kendine yetme kabiliyetsizliği aylak insanı, başkalarına bağımlı yapar, çalışkan birinin asla tatmadığı türlü köleliklere mecbur eder. Dolayısıyla “Çalışmak, özgürlüktür” sözü kesinlikle bir metafor değildir. Epiktetos şeyleri, bizi ilgilendiren ve ilgilendirmeyen şeyler olarak ikiye ayırır. Bizi alakadar etmeyen şeylerin peşinde koşmanın hayal kırıklıklarımızın, acılarımızın en büyük kaynağı olduğunu söyler. Aylağın mutluluğu sadece başkalarına bağlıyken, emek vermeye alışkın biri, en büyük hazları kendi içinde bulur.”
Sayfa 242 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.