Kan kokusu yüklü bulutlar semadan bir türlü yok olup gitmiyordu. Ölüm kokuyordu adeta İstanbul ve şehirde her gün bir kişi daha hayatla vedalaşıyordu. Ölmek sorun değildi de sadece bir cana sahip olduğun bu hayat oyununda başkaları tarafından oyun dışına itilmek zoruna gidiyordu insanın. Bunun adı cinayet değil, tamamen hırsızlıktı. Başkasının elinden sadece bir tane olan yaşama hakkını almak, çalmak, yok etmek. Ne karmaşık bir denklem.
Bazen herkes görür öldüğünü, bazen de ölürsün ama kimse görmez nasıl öldüğünü.
Sayfa 149Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.