İnsanoğlu çocukluk yıllarında henüz ham bir heykel gibidir, hayat da onu ince ince oyan usta bir heykeltraş... Ama bazen hayat keskiyi öyle bir savurur ki, heykelin bir parçası kopuverir. Kenan kendini hep doruklarda görüyor ve asla aşağı düşmeyeceğini sanıyordu. Birgün hayat elindeki keskiyi ona da savuruverdi ve onun da koptu yüreği..
Remzi kitabeviKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.