Çoğumuz kitap incelemesi bölümlerinde ‘’Kitap çok iyiydi yahu’’ cümlesini okumaktan pek hoşlanmayız- özellikle ben. Nesi iyiydi, neydi sana iyi hissettiren? Bu cevapları bulamayınca sinir olurum. Evet, şimdi kendi hoşlanmadığım şeyi kendim yapıyorum ve diyorum ki: Kitap ÇOK iyiydi kardeşim! Her cümleyi ‘Evet ya! Evet!’ diye okudum. Ne hissettiğimi cümlelere dökemiyorum sırf siz de sinir olun diye :) Cümlelere dökemiyorum; ama belki bir kalp atışı, göz dolması, nefret, bir nefes çekişle birlikte gelen anlık farkındalık diyelim.
Felsefe okumaktan çekiniyordum eskiden Proust okumaya da korktuğum gibi. ‘’A sen bunu anlamazsın hiç girme bu işlere,’’ dedim çoğu kitabı gördüğümde. Tabii bu korkak girişimim de yine bir hayranlıkla sonuçlandı. Alain’im yine önümde labirentler açtı; ama beni final çizgisine ulaştırdı kendi elleriyle.
Okuyunuz, okutturunuz, hem öğreniniz hem farkındalık kazanınız.
