Pencereye vuran turuncu rengin gölgelenmiş çırpınışlarıyla Ömer kolundaki saate baktı. Ezan sesinin işitilmediği bir yerde bu turuncu rengi ilahi nida olmadan izlemek Ömer'e hiç de haz vermiyordu. "Demek ki" dedi kendi kendine. “Demek ki, günbatımının güzelliği ezan sesine eşlik ettiği vakit güzel geliyordu insan zihnine."
Ezanla doğmayan güneş, doğmaya hicab ederdi.
Sayfa 260Kitabı okudu
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.