Dostoyevski betimlemleriyle ve zekice sorduğu sorularla" Suç ve Ceza" da kendine yine hayran bırakıyor. İnsan çelişkilerle dolu bir varlıktır. İyilikte kötülükte insanın içindedir kimse salt kötü değildir. Her suç bir ceza mı gerektirir? Cinayeti iyilik için mi yaptı ve artık bu iyilik midir? İnsan sonucu ne olursa olsun bir suç işlemişse vicdanı onu asla bırakmaz. •Vicdanen kan dökme bu .. bu bence resmi, yasal kan dökmeden çok daha korkunç. Raskolnikov ne yaparsa yapsın suçluluk duygusu hep onunladır. •Elbette ceza gerektiren bir suç işlendi; elbette yasa çiğnendi ve kan döküldü ama bilmiyorlardı kimi nasıl yargılayacaklarını, neyi kötülük neyi iyilik sayacaklarını. Kimi suçlayacaklarını kimi aklayacaklarını bilmiyorlardı. İnsanlar birbirlerini anlamsız bir şekilde öldürüyorlardı. Ve Sonya, Raskolnikov'un karşısına çıkmasa verdiği kararlar değişir miydi? Bana sorarsanız değişirdi kendini vicdan azabıyla öldürebilirdi. Ama o aşkla hayata tutunmayı seçti. Kendinin yargıcı kendi oldu. Dostoyevski insana kendini sorgulattırıyor. Sonunu merakla okuduğum, altını çokça çizdiğim ve sayfalar içinde Raskolnikovla yürüyormuşsunuz hissi veren kesinlikle okunması gereken bir başyapıttır.

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2015160,8bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Şahin