Serinin ilk kitabını uzun zaman önce okumuştum şimdi bu kitabı okuduğumda Zeze'yi ne kadar özlediğimi farkettim.Kitabın birçok yerinde kendimi gördüm...Hayalperest olmanın insanı nasıl ayakta tuttuğunu,etrafında seni anlayan kimse olmadığında hayallerin seni nasıl sarıp sarmaladığını gördüm.Yaşımız kaç olursa olsun içimizde güneşi uyandıracak gücümüz,kalbimizdeki cururu kurbağamız ve hayallerimiz hep var olsun... Ve, Zeze iyi ki varsın...
