Öksüz bakınca, her yerde "Anne" görür...
Karşısında gördüğü boşlukta annesini hayal etmişti. Her sabah kalktığında aynı duyguları yaşar ve yüreğinde biriktirdiği özlem ile hasreti bir "ah" çekerek gidermeye çalışırdı. Annesi ile geçirdiği o kutlu günlerin film şeridi gibi gözlerinin önünden geçişini seyrederdi. Odanın, kulaklarında oluşturduğu yalnızlık sesi, kalbindeki hüzün dolu atışlarla birleşince gözyaşları da süzülürdü yanaklarından. Elleriyle silmek istemiyordu gözyaşlarını, çünkü derdine ortak sadece gözyaşlarıydı.
Sayfa 13
··
585 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.