Camus bu sözleri Marksistken etmiş olmalı. Bu süreç her halükarda böyle mi işler? Sanmam. Çünkü mutlu olunabilecek şeyler öyle net, kristalize hissedilmez. Sürekli değişir. Bir serap gibidir. Zamanla biter. Ölür hatta. Gıpta edilen bir şey, sahiplik gerçekleşince yok hükmüne geçer. Zaten bu dosya hala açık. Kolay kolay kapanacağa da benzemiyor.