Bir görme engelliyi karşıdan karşıya geçirdikten sonra, şapkanızı çıkarıp selamlıyorsunuz. Peki neden yapıyorsunuz bunu? O kişi zaten görmüyor. O hareketi siz topluma ve kendinize yapıyorsunuz işte. Birçok kapıya çıkabilir bu davranış. Selam vermek gelmiyor içinizden bazen ama sırf takdir toplamak için veriyorsunuz mesela. İşte bunları yapmış bir karakter var ortada. Ve barda tanıştığı birine anlatıyor yaşantısını. Baştan sona bir monolog bu kitap. Toplum tarafından kabul görmek isterken bir sürü göze hoş gelecek şeyler yapmış karakterimiz, kendi içinde de kaliteli bir yaşam sürdüğünü düşünmüş, ta ki uyumsuzluğunu görene kadar. Camus’nün eserlerinde sık sık bahsettiği absürd evresine gelene kadar yani. Kitabın adıyla da yorumlayacak olursak; bir tür Düşüş. Hayatın özündeki boşluğu kavrama, yapılan şeylerin düpedüz saçma gelmesi ve bir hayattan kopma durumu. Salmışlık, kendi kendine itiraf, insan olmanın hem çok ağır hem de bir o kadar hafif gelmesi... Kahraman kendine sık sık eleştiriler yöneltirken, kitap da modern insana bir eleştiri halini alıyor. Bazen durup “doğru, bunu ben de yaptım, yapıyorum” diyorsunuz. Yine Camus, yine güzel ve tokatlayıcı bir eser.

DüşüşAlbert Camus · Can Yayınları · 201915,1bin okunma

··

3.701 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.