lilith: "son zamanlarda okuduğum en güzel pasajlardan biriydi;": son zamanlarda okuduğum en güzel pasajlardan biriydi; Ve geleceğe inanan bizler o eski çağrıyı yineleyeceğiz:"öldürmeyeceksin!" Yeryüzündeki bütün yasa kitapları gün gelip cana kıymayı yasaklasa, hatta savaşta öldürmeler ve cellat eliyle can almalar da bu yasak kapsamına girse, yine de çağrı susmayacaktır. Çünkü tüm ilerlemelerin, insan olmaya yönelik tüm çabaların temelinde saklı yatan...

son zamanlarda okuduğum en güzel pasajlardan biriydi;

Ve geleceğe inanan bizler o eski çağrıyı yineleyeceğiz:"öldürmeyeceksin!" Yeryüzündeki bütün yasa kitapları gün gelip cana kıymayı yasaklasa, hatta savaşta öldürmeler ve cellat eliyle can almalar da bu yasak kapsamına girse, yine de çağrı susmayacaktır. Çünkü tüm ilerlemelerin, insan olmaya yönelik tüm çabaların temelinde saklı yatan çağrıdır bu. Canına kıydığımız o kadar çok şey var ki! Öldürme eylemini yalnız o aptalca savaşlarda, devrimlerin budalaca sokak çalışmalarında ve idam sehpalarında gerçekleştirmiyor, adım başında bu cinayeti işliyoruz. Çaresizlik içinde bırakıp kendileri için uygun sayılmayacak meslekler edinmeye zorladığımız yetenekli gençleri öldürüyoruz. Yoksulluklar, çaresizlikler, yüz kızartıcı durumlar karşısında gözlerimizi yumarak öldürüyoruz. Toplum, devlet, okul ve kilisede ömrünü tamamlamış uygulamalara kararlı bir tutumla sırt çevirecek iken , rahatımızı gözetip bunlara istifimizi bozmadan seyirci kalarak ikiyüzlülüğe sapıp onaylar bir tavır takınarak öldürme eylemini gerçekleştiriyoruz. Mal mülk sahibi olmak tutarlı bir sosyalizm için nasıl hırsızlık sayılıyorsa, tutarlı inanç sahipleri için de yaşama karşı çıkışlar, tüm hoyrat davranışlar, umursamazlık ve aşağılamalar öldürmekten başka şey değildir. İçinde yaşanılan zaman öldürülebileceği gibi , geleceğin kendisi de öldürme eylemine konu yapılabilir. Biraz espriyle karışık kuşkuya başvurularak genç bir insanda bir yığın geleceğin canına okunabilir. Dört bir yanda yaşam bekliyor bizi, dört bir yanda gelecek çiçek açıyor, oysa hep birazını algılıyoruz bunun,pek çok şeyi ayaklarımızın altında ezip geçiyor, adım başında öldürüyoruz. Oysa içimizden her birinin insanlık bakımından üzerine düşen tek bir görev vardır. İnsanlığı bütün olarak birazcık ileriye götürmek değildir bu görev; falan ya da filan kuruma çekidüzen vermek, öldürmenin falan ya da filan çeşidini ortadan kaldırmak, ne kadar hoşa gidecek, ne kadar övülecek bir davranış sayılsa da senin ve benim görevim değildir; insan kardeşim! Bizi bekleyen görev,kendimize özgü, bir kereligine ve kişisel yaşamımızda hayvandan insana uzanan yolda bir adım daha ileri gitmektir.

Sayfa 56