Çok enteresan ve ilgi çeken bir konusu var. Zaten Lord Henry gibi bir bohem tiplemesi var ki sıklıkla fazla absürt fikirleri olsa da arada bir hak vermeden edemiyorsunuz. Dorian Gray bana El Angel filmindeki karakteri anımsattı.Toplum "kötü olamayacak kadar güzel" algısına meyillidir, ruhun kötülüğünün yüze yansıyacağını düşünür alt bellekte genelde. -spoiler- Ama Dorian Gray ruhunun kirlenmişliğini kendi bedeninde ele vermeden, portresine yansıtıyor, ve aslında portresiyle her göz göze gelişinde kendi vicdanıyla bakışıyor. Bir süre sonra kurtulamadığı vicdanı her an kendisini rahatsız edecek. Önce o portrenin ressamından, daha sonra portreden kurtulmak isteyecek. Aslında farkında olmadığı şey, kurtulması gerekenin kendi vicdanı olduğu. Hatalarının ve günahlarının bedelini ödemesi gereken; kendi benliği. Yaşama ve hep genç kalma arzusuyla ettiği duanın gerçek olması kendi cehennemi olacak. Ve en sonunda kalbine sapladığı bıçak "gerçek" Dorian Gray'i tuvalin üzerinden kurtarıp kendi bedenine kavuşturacak. Artık olması gereken her şey yerli yerinde: 17 yaşındaki toy ve masum Gray tuvalde, günahlarının karanlığını yüzünde taşıyan Gray ise bedenine kavuşmuş durumda. Romanın farklı bir dünyası var. İmgeler çok hoş, sonu çarpıcı. Çok beğendim.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202374,2bin okunma

·

906 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma