Helenik özgürlük ideali yurttaşlarla sınırlı bir ideal farklıydı. Özgürlük etkinlikten özgürleşmek için değil, etkinlik için vardı. Bir alan değil bir uygulamaydı; özgür kurumlara katılarak, özgür olma etkinliğini her gün yeniden yaratarak, işleyerek ve besleyerek özgür olma pratiğiydi. Kişi yalnızca edilgin bir biçimde kısıtlamalardan özgürleşmek anlamında değil, etlin olarak kendini ve yurttaşlarını özgürleştirmek anlamında "özgür"dü. Gerçek bir topluluk yalnızca insanlardan oluşan yapısal bir dizge değil, topluluklaştırma pratiğidir. Dolayısıyla, 'polis'te özgürlük sürekli olarak yeniden üretim sürecinde olan ilişkilerden oluşan bir dizgeydi.
·
77 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.