Eskiden her gün gördüğün insanlara nezaketen gülümsenirdi, şimdi gülümsemen de maskenin altında kaybolduğu için banka soyguncuları gibi bakıyoruz birbirimize ya da çoğu zaman gülümsemenin faydasız olduğunu bildiğimizden, gözlerimizi kaçırıveriyoruz. ‘’Günaydın’’ ya da ‘’İyi günler’’ derken bile maskeden sesimizi duyuramadığımızı fark ettiğimiz gün de bıraktık seslenmeyi. Temas yok, gülümsemek yok, seslenmek yok… Bir farenin tekerlek içinde dönüşü gibi dönüp duruyoruz tüm gün.
Sayfa 26Kitabı okudu
··
866 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.