Hayvanlardan alacağımız dersler varmış meğersem!
Yine sosyal medyada sık sık rast gelip binbir hevesle satın alıp okuduğum bir kitaptı. Herkes okuyor da ben neden okuyamadım diye kendime sıkıntı edinmiştim. Yanii kanımca abartılacak bir olaylar olmadı. Ama beklentilerimin altındaydı. (ya da ben beklentilerimi yüksek tuttum)
Öncelikle yazarın üslubunu çok beğendim. Benzetmeleri muazzamdı. Hayvanlarla bol bol empati kurdum okurken.
Şunu belirtmeliyim ki; kitabın ilk sayfalarında hayvanlar arasındaki o dayanışma, birlik ve beraberlik çok güzeldi, imrenmedim değilim. Hayvanlar arası diyaloglar da eğlenceliydi benim için. Ayrıca hayvanların zekası da çok etkiledi.
Hayvanların marşı da varmış vay be. Ve kendi ilkeleri de vardı. Tabii ilerleyen sayfalarda bu ilkeleri değiştirdiler. Alfabeyi, okuma ve yazmayı öğrenme çabaları… Çiftliğin sahibi terk edince hayvanların kendi başlarına hayatta kalmaya çalışmaları… Acaba insan eli gerektiren işleri nasıl halledebiliriz diyerek kendilerine özgü bir şekilde o işleri yapma kabiliyetleri… Pusuya yatmaları, düşman saldırısına uğramaları… İki ayaklıların kötü olduğunu düşünmeleri. Hatta bir cesedin önünden geçerken saygıda durmaları… Yel değirmeni inşa etmeleri, birtakım insan aklı ve insan gücü gerektirecek şeyleri yapmaları olağanüstüydü.
Dediğim gibi sayfanın ilk kısımları çok güzeldi. Sonunu fazla beğenmedim, daha güzel olabilirdi.
Okumasanız da bir şey kaybetmeyeceğinizi düşünüyorum.
Cümlemi de şöyle bitireyim:
Hayvan deyip geçmemek lazımmış!
George Orwell 
Hayvan Çiftliği
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.