Ayfer Tunç okumak zordur. Sahicilikle ciddi meselesi olan yazarlarımızın başında gelmesinden veya ele aldığı hikâyedeki ana travmayı sonuna kadar kazımasından mı ya da bunların hepsini aynı anda müthiş bi kabiliyetle başarmasından mı bilmem ama okuması, hissetmesi, yazdığı metin üzerine düşünmesi zor bir yazardır. Kapak Kızı, Yeşil Peri Gecesi’nin devamını sunuyor okura. Ele aldığı konu ise gerçeği katman katman sıyırarak ortaya koyduğu ve dibine kadar indiği bir çürüme hikâyesi.. Anneden ve babadan hasarlı küçük bir kız çocuğunun ebeveynlerinden bulamadığı sevginin, derin bir makas ayrımı sonucunda ,bir kapak kızına nasıl dönüştüğünün hikâyesini sorguluyor Ayfer Tunç. Toplumun ikiyüzlü değer yargılarına, Şebnem’in hayatının bir bölümünde kesiştiği erkek bir kahraman üzerinden ayna tutuyor. Bir banka müfettişi, hatırı sayılır bir prestiji , maddi güvencesi olan bir adama vakti zamanında yüzüstü bıraktığı Şebnem’in hayaletini musallat ediyor. Bir tren vagonunda, zamanın niceliksel değil travmalar üzerinden aktığı bir mekânda Şebnem’in kız arkadaşı ve Ersin kendilerini suçluyor. Dostoyevski der ki: Her mutlu aile birbirine benzer. Mutsuz her ailenin ise farklı bir öyküsü vardır. Buradaki fark ise ,küçük bir kızın sevgi arayışı üzerinden kendi bedenini teşhir etmesine varan tehlikeli bir meydan okuma.. Kendi ölümünü, verdiği her pozda,deklanşörün her sesiyle cümle âleme ilan eden küçük bir kızın ruhundaki yara ve elbette bir “kapak kızının.”Ayfer Tunç “ yüzleşme” eksenli bir meydan okumaya çağırıyor okurunu. Bir ailenin travmasını küçük bir kız çocuğunun bedeni ve en çok da ruhu üzerinden kazıyarak... Zor satırlar...

Kapak KızıAyfer Tunç · Can Yayınları · 20147,7bin okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu