‘Moral’ sözü Nietzsche’de çoğu zaman olumsuz bir anlam taşır. Moral, şeylerin değeriyle ilgili bir hazır yargılar bütünüdür. İnsanlar “başkalarının yargı gücüne kendi yargı güçlerinden çok güvenliler”. “İyi” damgasını taşıyan herşeyi, hep iyi saymak eğilimi vardır insanlarda, “tembel ve korkak” insanlarda. Bu türlü kalıplaşmış yargılardan meydana gelen bir moralin bütün görüşlerinde antropolojik — Nietzsche’nin deyişiyle psikolojik — temel eksiktir; başka bir deyişle, bütün bu türlü görüşler insanın yapısına aykırıdırlar.