Çok değişik bir deneme olmuş gerçekten. Bir otobüsün içinde yolculuk eden insanların düşüncelerini okuyoruz sadece. Birbirleri ile alakasız ama bir yerde birbirine bağlanan hayatlar. İlk defa böyle bir deneme okudum ve hoşuma gitti. Biraz daha az isim olsa insanları net olarak kafamızda oluşturabilirdik diye düşündüm ama belki de yazarın amacı budur. Herkesten biraz anlamamızı sağlamıştır. İlk başta zorlandım o adam kimdi bunu hangi kadın söylemişti diye. Ama bir yerden sonra olayın içine girmeye isimlere takılmamaya çalıştım. Son 3 sayfa kitabın kopma noktası. Herkesin birbirinden haberdar olduğu ve birbirine müdahale ettiği kısım. Orayı ayrıca başarılı buldum. Ama hikayenin sonunu bağlama şeklini yetersiz buldum. Bu kadar insan gerçekten var mıydı yoksa hayal ürünü müydü dedim en sonunda. Aslı Tohumcu değişik bir yazarmış.