Bir arkadaşımın hediyesi olan kitap daha ilk öyküde beni sarstı. Birbirinden bağımsız 12 öykü de akıp gidiyor. Uzun zaman sonra ilk kez Samodey’de ağladım. Annesi Alzheimer hastası olan bir birey olarak bu öyküde kendi acımı, sancılarımı buldum; çok sevdim. İncelemelerde bazı öykülerdeki argo kelimelerden dem vurmuşlar. Bence çiy durmuyor. Yazar size o duyguyu çok güzel yaşatıyor argo ya da başka kelimelerle. Okur puanının çok düşük olmasına ben de çok şaşırdım. Tam bir hazan mevsimi kitabı olmuş. Özellikle Sait Faik Ödülü aldığı öykü kitabını da okumak isterim. Ben severek okudum, öneririm.