Duvarına aşık bir çivi varmış. Öyle aşık ki sökülemiyormuş oradan. Öyle aşık ki kaybolmuş zaman içinde, hayal, düş içinde; çivi, artık fark edilmediği için onu sevdiğinden ayırmayı düşünmüyormuş kimse. İncecik, nokta gibi batarak kalbine, sızmış duvarın ruhuna, acıtarak, paslı, yorgun çivi, ince; yeryüzünde oluşmuş küçücük noktalardan. Fakat aşıkmış. Bırakmıyormuş duvarı. Çivi, boynunda asılı duran hatırayı tutuyormuş duvarda yıllardır , tahta çerçevesi çoktan solgunluğa karışmış, isli camın arkasında.
Sayfa 20 - Kırmızı KediKitabı okudu
·
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.