Tek fark, Sokak gerçekten var olmadığı için —bir yerlerde bir kağıda yazılmış bir bilgisayar grafiği protokolü— bu şeylerin hiçbiri fiziksel olarak yapılmıyordu. Bunlar sadece, tüm dünyadaki fiber optik ağda bulunan insanların kullanımına sunulmuş yazılım parçalarıydı. Hiro, Metaevrene girip Sokağa baktığında ve karanlığın içine doğru uzanan, kürenin kavisinin üstüne doğru gittikçe kaybolan binalar ve elektrikli tabelalar gördüğünde, aslında büyük şirketler tarafından yapılan binlerce farklı yazılım parçasının grafik simgelerine —kullanıcı arayüzleri— bakıyor olurdu. Bu şeyleri Sokağa yerleştirmek için Evrensel Multimedya Protokol Grubu'ndan onay almak, Sokakta bir ön cephe satın almak, imar izni ve ruhsat almak, denetimcilere rüşvet vermek zorunda kalmışlardı. Bu şirketlerin Sokağa böyle şeyler yapmaları için ödedikleri paranın hepsi EMPG'nin sahip olduğu ve yürüttüğü bir vakıf fonuna gidiyordu. Bu vakıf da parayı, Sokağın var olmasını sağlayan sistemlerin ve makinelerin geliştirilmesinde kullanıyordu.