Narsistik sapkın kendini savunur, evet, çünkü bir adaletsizliğin kurbanı olduğunu düşünür: Ona bir şey borçludurlar, ona verilmemiş bir şey. Ebeveynle bağın güçsüzlüğü böyle bir kişiliğin oluşumunu başlatmış düğüm olabilir. Bir yandan (inkâr ettiği bir ilk ıstıraptan) kendini koruma yönündeki (bilinçdışı) arzusuyla ve diğer yandan boşluğunu doldurma iradesiyle birlikte, kalıcı duyumsal duyguları yoktur. “Elini” öteki üzerinde ve ilişki üzerinde “tutarak” kendini korur, kafasını rahatlatarak, hesaplayarak, kendini “bırakmaktan” kaçınır. Derin ve ısrarlı duygular hissetmek, narsistik sapkının gözünde en kötü risktir, yani denetim ve hükümranlık yitimidir. Sevmek sunmak ve dolayısıyla maruz kalmak demektir, ama onun sunacak neyi vardır?
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.