Bakunin’in anarşizmi, çeşitli burjuva partilerin politikacılarına karşı güvenlerini yitirmiş, ama örgütlü bir sınıf savaşımına götürecek yolu bulamamış, ezilmiş ve umutsuz halk yığınlarının, köylülüğün ve kent küçük-burjuvazisinin ruhsal eğilimlerini dile getiriyordu. Böylece, eşitsizliğin, baskının ve sömürünün keskin eleştirisi, sosyalizmin ateşli savunusu, ve dünya devrimi ve eski toplumun tüm kurumlarının yıkılması çağrısı, hepsi, aşırı bireycilik vaazlarıyla, toplumun bireye karşıt olduğu savlarıyla ve birey için mutlak özgürlük ve tüm otoritenin, boyun eğmenin ve disiplinin ortadan kaldırılması istemleriyle yan yanadır.