1. Hikaye Bozkırda susuz büyür çiçekler
Ellerini önünde kavuşturup, söyledi yaşlı adam. Mühendis Nuri çıldırmış gibi fırladı tarlaların arasından nefes nefese, elektrik direklerinin bulunduğu yöne koştu. Mis kokulu bir pazar sabahı görev dışı tel çekmeye geldiği direklere ellerini güneşe siper ederek baktı. Son direğin üstünde Mustafa'nın kömürleşmiş gövdesini gördü.
«Hangi eşşek oğlu eşşek Mustafa direğin üstündeyken elektrik verdi oraya?» diye haykırdı. Bir daha bir daha sordu. Sesi önce bir uğultu, giderek bir çığlık halini aldı. Birden sorduğu sorunun anlamsızlığını kavradı. Başı ellerinin arasında papatyaların üstüne çöktü. Şoför Ahmet, küçük kızı sımsıkı
göğsüne bastırmış direğe bakmasını önlemeye çalışıyordu. Taze ot kokusu yükseliyordu toprakdan.
1972
Sayfa 11 - YazkoKitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.