Kitabı okurken bir an için durup “Ne yani ben şimdi bir suçluya sempati mi duyuyorum ?” diye düşünüyorsunuz fakat hayır, bu sempati değil yazının gücüyle okuyucuya hissettirilen bir empati duygusudur. İdam mahkumunun hislerini birinci tekil kişi ağzından aktararak okuyucuya bu acılı duyguları son ana kadar gerçekçi bir şekilde hissettirmiştir. Hikayenin geçtiği Bicetre Hapishanesi’nin koşulları ve oradaki mahkumlara yapılan muameleler tamamen insanlık dışıdır. Eserin geçtiği yeri ana hatlarıyla birlikte düşününce Victor Hugo’nun Bicetre Hapishanesi’ni seçmesi tesadüf gibi gözükmüyor . Keyifli okumalar...
