Ama ondan sonra her günümü bayrammış gibi yaşıyorum. Bana , sadece bir yolcu olduğumu her günün , saatin , anın altın olduğunu fısıldar durur. Öyle inandırmış ki beni , uykuda geçen vaktine acır oldum. Güneşten önce güne başlıyorum , böylece menekşelerim topraktan başını uzatınca ilk benimle karşılaşıyorlar. Ortancaların patlayan tomurcuklarına tek şahit benim.
Kara Umut
Sayfa 68Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.