Melisa Kesmez'in okuduğum 3. öykü kitabı oluyor kendisi. Nohut Oda ve Bazen Bahar'a göre sayıca daha fazla ve kısa öykülerden oluşan bu kitapta da insana dair duygu ve durumlar, aile, ikili ilişkiler, gözden geçirilmesi gereken hayatlar, bitirilmeye cesaret edilemeyen veya edilen birliktelikler, o an içinden geleni yapmak ve kendini tanıyıp bulmak uğruna vazgeçilen ilişkiler gibi bir çok konu işlenmiş. Oldukça sempatik, zengin bir anlatım. Asla sıkılmadan okuyorum Melisa Kesmez'in öykülerini. Bu kitabı da gönül rahatlığı ile tavsiye edebilirim. Ancak Nohut Oda hala favorim.
