Her zaman olduğu gibi,hayalleri karısına... ve kızlarına uzanıyor.Laval'daki evlerinde akşam.Lucille,Main'deki vitrinlerde görmüş olduğu modern aygıtlarla donatılmış mutfakta bulaşık yıkıyor;Şöminede kütükler yanıyor,Lapointe da gerekmese de odunları dürtüyor,çünkü ateşi hatırlamaktan hoşlanıyor.Kızların odasına gidiyor-gene küçükler ve uyumaları söylendiği halde uyumuyorlar.Onları yatakta hoplarken buluyor,uzun flanel gecelikleri kabarıyor ve sıçrarken ayaklarına dolanıyor.Onlara iyi geceler öpücüğü verip yumuşacık yanaklarına kendi sert yanağını bastırıyor.Kızlar bundan yakınıp mücadele ediyor ve gülüyorlar.Lucille aşağıdan saatin geç olduğunu ve kızların uyuması gerektiğini söylüyor.LaPointe kızların zaten uyuduğunu söylüyor,kızlar da kıkırdamalarını bastırmak için ellerini ağızlarına götürüyorlar.Onlara son bir öpücük veriyor,kızlar da masal istiyorlar.LaPointe hayır diyor,kızlar bir bardak su istiyorlar,LaPointe hayır diyor ve ışığı söndürüp odadan çıkıyor,merdivenlerden aşşağı iniyor -gıcırdayan bir basamağı tamir etmesi gerek.Evin bütün ayrıntılarını biliyor:odaların şeklini,duvar kağıdını,kızların boyunu ölçmekte kullanılan mutfak penceresinin pervazındaki kalem izlerini.Fakat Lucille ile kendisinin yatak odalarını hayalinde hiçbir zaman canlandıramıyor.Hem Lucille ölü.Hayır... gitti.Laval'daki eve gitti.
Sayfa 177Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.