"Yürümek spor değildir" diyerek başlıyor kitap. Açıkçası bana bu kitabı okumadan önce sorsulsaydı tahminimce bir çok kişinin de yapacağı gibi yürümek spordur derdim. Ancak değilmiş. Yürümek sadece A noktasından B noktasına gitmek değilmiş. Yürümekten kasıt öyle kaldırımlarda, belirli bir çizgi üstünde yürümek de değilmiş. Yürümek demek düşünmek demekmiş. Ayaklarımız bir dizi seri hareketlerle bir diğerinin önüne iniyorken zihnimiz bambaşka alemlerdeymiş. Yürürken kimlik fikrinden kurtulur, biri olma zorunluluğundan kaçarmışız ve daha nicesi imiş... Yürümek eylemine çok güzel bir yönden bakmış yazar. Ve sadece bakmakla kalmayıp öyle örnekler vermiş ki kitabı elimden her bıraktığımda güçlü bir yürüme istediği içinde buldum kendimi. Kitabı okurken bir çok ünlü ismin hayatlarına deginilmiş. Nietzsche, Flaubert, Gandi, Rimband, Thoreau nun hayatlarında yürümenin yerini incelenip, fikirleri aktarılmış. Örneğin "Yaşamak için ayağa kalkmadıysan, yazmak için oturmak ne kadar beyhude." diyor Henry David Thoreau. Nietzsche şöyle ekliyor: "..şenliğine kasların da katılmadığı hiçbir düşünceye güvenmemeli." Benim çok beğendiğim ve tavsiye edeceğim bir kitap oldu. Bir çok cümlenin altını çizdim. Bazılarını sığdırabildiğim kadarıyla aşağıda sizinle de paylaşıyorum. Sonlara doğru biraz yavaşladığını hissetsem de zaten fazla uzun olmadığı için zorlanmadan bitti.

Yürümenin FelsefesiFrédéric Gros · Kolektif Kitap · 20206,9bin okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza Nur Özdemir