Akılla bir yere kadar gidiliyordu.
Sonra? Sonrası kalpti...
Aslında başı da sonu da kalp...
Tüm iradelerin üstündeki iradeye dua, niyaz, ümidi yitirmeden halimizi O'na arz...
Yani Allah'a arz etmek hallerimizi...
Akıl ile kalbi iki ayrı kapta bölmek yerine,
İkisini tevhid etmek,
Tek kapta mezcedebilmek ikisini...
Büyük işti bu...
Korkuyla ümit arasındaki teslimiyete yürüyebilmek...
Böylece tüm dünya kementlerinden çözülerek,
Aklı da, gönlü de, hasılı varlığı da Allah'a emanet edebilmek...
O'nu kendine vekil kılmaktı özgürlük...
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.