Yaşar Kemal'in atlara karşı derin bir sevgisi varmış. Sevilen her varlığın içerisinde, derinlerde bir yerlerde o varlığın neden olduğu yaşama doğru orantılı bir anlam gizlidir. Belki de yazar, eski zamanın güzel, insanlarının sıcakkanlı, samimi ve bir o kadar da zalim olduğunu, insanlığın geliştikçe de bu duygularından koptuğunu haber verircesine "O iyi insanlar, o güzel atlara bindiler çekip gittiler." diyor. Bir dünyanın içerisinde, iyilik ve vahşet, zalimin ve mazlumun birlikte yaşadığı bu kadar güzel anlatılabilir miydi ki? Her birimiz bazen Mustafa bey, bazen de derviş beye dönüşürüz. Kimi zaman Mustafa bey gibi zalim ve her kötülüğü gözü döndüğü için yaparız. Bazen de, Derviş bey gibi yapılan kötülüğü sineye çeker kendi iç dünyamizda kendimizle savaşırız. Yine bazen Mustafa bey ile derviş bey gibi, iyi-kötü, zalim-mazlum, rollerini değiştirerek yepyeni bir hal alırız. Bazen de, hayatta tellal olmak vardır. Zalimin karşısında öleceğini bile bile, göğsünü açıp, "sık ulan, kan içici, erkeksen sık! diyebilmektir Tellal olmak. Bir de zalimlere karşı tellala dost olan, Demirci, Fırıncı ve Saraç vardır. Tellal'i zalimlerden korumaya çalışır. Tellal olmak zordur, haklı olduğun hâlde, haksızsındır, haklılığın sana veya dostlarına ölüm ve hapis getirir. Toplumda hiçbir değeri olmayan, sürekli küçümsenen ve Tellal Halil olduktan sonra değeri anlaşılan insanlar vardır. Kimi zaman bir inşaat işçisi, kimi zaman bir hizmetçi, kimi zaman da bir öğretmen veya doktor... Sabahat hanımlar da vardır Derviş beyin kız kardeşi.. Namus ve şerefi için yaşayan Derviş beylerin, namus ve şereften bihaber kız kardeşleri vardır. Fazla uzatmaya gerek yok okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar dilerim.

Demirciler Çarşısı CinayetiYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 20192,508 okunma

··

1.399 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arap Ataş