İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim fakat neticesi alehime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerinin daimi bir mesulunu bulmuştum.Buna içimdeki şeytan diyordum;mudafaasini üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde , haksızlığa,tesadufun cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsini şefkat ve ihtimama layık görüyordum.Halbuki ne şeytanı azizim ,ne şeytanı ?Bu bizim gururumuzun ,salakligimizin uydurması...İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu...İçimizde şeytan yok ... İçimiz de aciz var ...Tembellik var ...İradesizlik bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey ; hakikatleri görmekten kaçmak itiyadi var ...
Sayfa 424Kitabı okudu
·
119 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.