Kitabı okurken mutsuz oldum; sıkıldığım için değil kesinlikle. Kitabın dili oldukça yalın kendini okutturan cinsten. Psikotravmaları olan bir gencin karakter aramayışı, kendisi gibi patolojik küçük bir çevre kuruşu, sığ bakış açısı... Okurken şizoid bir sonla bitmesini bekledim sürekli; bütün bu olumsuzluğu bir hastalığa yüklemek istedim, bir anlam kazanır belki diye, o da olmadı . Böyle huzursuz olduğumla kaldım, mutsuz oldum.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Dili kullanışı böylesi bir hikayeyi okunur hâle getirebildiği için övgü ile bahsetmek isterim kendisinden ancak bende bıraktığı huzursuzluk nedeniyle bunu başka kitaplarına bırakıyorum.