Şimdiki çocuklar harika eseri bana geçmişte kalan iki duyguyu hatırlattı. İlki deçmişe güzel bir yolculuk yaptım mektup yazma ve cevabını heyecanla beklediğim çocukluk yıllarıma götürdü beni, kitap dostlarım, ikici verdiği duygu ise çocukların gözünden biz büyüklerin doğru bildiğimiz şeylerin ne kadar yanlış olduğunu okudum, hem ders aldım hem de güzel dersler çıkardım kendime.
12 Kasım 1963 Ankara
Zeynep ve Ahmet
İle başlayan iki sınıf arkadaşının birbirlerine mektup yazmalarını konu ediyor hikaye, İstanbul'dan Ankara'ya uzanan özlem hikayesi, bu iki arkadaş okul, ev, arkadaş, ebeveynleriyle olan günlük olayları anlatıyorlar birbirlerine, hem güldüren güldürürken de çok fazla düşündüren bir eser. Eseri okuduktan sonra kendimi sorguya çekmedim desem yalan olur. Çocukları gerçekten anlayabiliyormuyum diye!
Anlayamam elbette, onların gözüyle baktığım dünyaya daha fazla bakacağım,
Beni en çok etkiliyen bölüm ise eserin sonunda yer alan. Dört beş farklı okulda yapılan pedagog eşliğinde çocuklara "Siz baba olsanız, babanız da çocuğunuz; suç işlediğinde ona ne ceza verirdiniz!"
İşte bu iki mısra her ebeveynin, öğretmenlerin kendisine sorması gereken soru, çocukların verdiği cevaplar tam ibretlik, beni çok etkiledi.
Tavsiye ederim kitap dostlarım,
Kitapla kalın.
