" Yalnızım, diye düşünüyordum. Yalnızım. Doğrusu da bu gibi geliyordu, mükemmel olanı buydu, hoş ve kaçınılmaz biçimde. Kendimi ebediyen yalnız canlandırdım gözümde, sanki öldüğüm gece, vampir gücünü edindiğimde Lestat'ten ayrılmış ve bir daha da herhangi birine ihtiyaç duymadan ilerlemiştim. Sanki gece bana, 'Sen gecesin, seni bir tek gece anlar ve kucaklar' demişti. Gölgelerle tek vücuttum. Kâbussuz. Açıklanması imkânsız bir huzur. "
Sayfa 309Kitabı okudu
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.