İnsan en çok sevdiğiyle anlaşamaz. En çok onunla tartışır. En çok ona küser. Çünkü insan mükemmeleştirir gözünde sevdiğini. En ufak hatayı ona yakıştıramaz. Beklemez ondan. Mükemmeldir o çünkü. Her şeyiyle, her şekilde, her zaman mükemmel olmalıdır.
Aslında bu sevdiklerimiz için ağır bir yük. "Her zaman mükemmel olmak" kim başarabilir ki bunu? Kimse. İşte bu yüzden affeder ya insan. En çok da sevdiğini affeder. Çünkü en çok ona kıyamaz insan. Aslında ona değil kendine kıyamaz. Onsuz bir saniye geçirmek istemeyen kendine kıyamaz da affeder. Çünkü bencildir insan. Kendini düşünür. Sevdiğinden çok kendini düşünür. Çünkü en çok kendini sever insan. Bu yüzden hatalarını kabul etmez. En çok da kendini mükemmel görür.