SAVRUK BİR ŞİİR
Kaç uyku yeminler ettim geceler yarım
konu aşka gelince bütün tövbeler bayat
ne kadar eksiğim kendime
düştüğüm uçurum ne kadar da engin
sonrası hantal bir yakarış
Kendi derinliğimi bilmeden yaşadım hep
utancımı miğfer gibi başımda taşıdım
kaskatı kesilirdi bedenim bozbulanık gecelerde
fakat bilinsin herkesçe, istedim
yaşamayı