Linç resimleri bize insanın alçak yüzünü tüm çıplaklığıyla gösterirler. Aynı zamanda, zalim, insanlık dışı yanını gözler önüne sererler. Linç resimleri bizi ırkçılığın müsebbibi olduğu kötülüklerin kapsamı hakkında düşünmeye zorlarlar
.
··
361 görüntüleme
Peki, bütün bu resimleri sergilemenin yaran nedir? Öfke uyandırmak mı? Kendimizi 'kötü hissettirmek, yani, üzüntüye ve dehşete boğmak mı? Yas tutmamıza yardımcı olmak mı? Vahşetin bugün cezalandırılması mümkün olmayan uzak geçmişte kaldığı dikkate alındığında, böyle resimlere bakmak sahiden gerekli midir? Bu resimleri gördüğümüzde daha iyi mi olacağız? Onlar bize gerçekten bir şey öğretirler mi? Zaten bildiğimiz (bilmek istediğimiz) şeyleri doğrulamaktan öte ne anlamları vardır?
.
Linç resimleri bize insanın alçak yüzünü tüm çıplaklığıyla gösterirler. Aynı zamanda, zalim, insanlık dışı yanını gözler önüne sererler. Linç resimleri bizi ırkçılığın müsebbibi olduğu kötülüklerin kapsamı hakkında düşünmeye zorlarlar. İşte, o görüntüleri fotoğraflamanın utanmazlığında, insanın bu içsel kötülüğünü yakalayabilirsiniz. Zira resimler bir hatıra olarak çekilmiş, üstelik içlerinden bir kısmı kartpostala dönüştürülmüştür; bazılarında da, bir ağaçta sallanan çıplak, işkence edildikten sonra yakılarak kömür haline getirilmiş bir cesedin yanında sırıtan suratlarıyla kameraya poz vermiş, her pazar kiliseye gitmeyi aksatmayan dindar yurttaşları görürsünüz. Bir bakıma, bu resimlerin sergilenmesi de bizi seyirci konumuna getirmektedir.
.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.