Öne Çıkan Yorum
Bastan sona her cümleye katılıyorum. Bu kitap benm için de büyük hayal kırıklığı olmuştu...
Schopenhauer’ın eristik diyalektik kitabını okuduktan sonra sizin kibir kokusu olarak ifade ettiğiniz şey de kibirle itham etmek anlamına geliyor sadece ifade şekliniz yumuşatılmış ve bu görüşünüze katılmıyorum ve size de böyle bir düşünceyi yakıştıramadım. Çünkü bizim yapmamız gereken hüsnü zan etmektir. Kendi bakış açınızla böyle bir düşüceye sahip olmuşsunuz.
Kitabı henüz bitirmedim ama kitaplar her insanla ayrı konuşurlar. Merter’in göstermek istediği şey aslında bizim yıllardır sahip olduğumuz tasavvuf ve tasavvuf hakkında hiç bilgisi olmayan batılı insanların bilim dünyasına dahil ettiği psikoloji bilimi. Birbiriyle hiç karşılaşmamış iki insanın ve iki olgunun (Batılı psikoterapistler ve Mevlana/ tasavvuf ve psikoloji) aslında bir insanın kendini nasıl gerçekleştireceğini anlatmış. Hem de yıllardır sahip olduğumuz tasavvuf gibi nimeti almayıp kullanmayıp batıya o kadar özenmişiz ki kendi değerlerimizi görmemişiz. Batının bilim olarak koyduğu psikolojiye meğerse onlardan önce sahipmişiz. Merter aslında bizim bu eksikliğimizi ortaya koymuş.
Ve tasavvufu farklı bilimlerle birleştirmek moda değil olması gereken bir gerçeklik bence. Ki siz de bilirsiniz her bilim dalı birbiriyle bağlantılı. Bunları birbirinden bağımsız olarak ele almak bizi bir yere götürmez.
Sizin yorumunuza diğer bir eleştirim de şu: Psikoloji de tasavvuf da insanın manevi yönünü ele alan iki olgu. Elbetteki maddi yönünü ele almayacak. Ama sizin görüşünüzün aksine yine de ele alıyor çünkü bilinç/bilinç altı gibi dediğimiz şeyler aslında insanın maddi yönünü ele alıyor. Özellikle ego/nefsi emmare kısmı insanın maddi yönünü arzu ve isteklerini tatmin etmek isteyen insanın maddi yönü aslında.
Ayrıca psikolojinin tasavvufla birleştirilmesini çok beğendim. İnsan beden ve ruhtan oluşsa da asıl tatmin ruhta gerçekleşiyor. Zamanın mürşidleri de hep insanı bu maddi yönden uzaklaştırmak için aç bırakmadı mı?
İslam mutasavvıflarının kullandığı meşhur bir ifade var: 'Kitaplarla olmaz bu iş!’. Şems-i Tebrizi, Mevlana'nın elindeki kitapları vurup havuza dağıtınca 'kitaplarla olmaz bu iş' demiştir. Ve yine Abdülhakim Arvasi, Necip Fazıl'a ne okuduğunu sorduğunda 'kitaplarla olmaz bu iş' dediği biliniyor. İşte bu kitaplarla olmayan iş tasavvuftur. İbni Arabi ve Mevlana okuyarak tasavvuf öğrenmek ve anlatmak hikayeden başka bir şey değildir. Onları küçümsemiyorum aksine çok büyük şahsiyetler, sadece kitaplarla olmayacağı.Tasavvuf hâl ilmidir. Kalbe gelen feyz, ilhamlarla olur. Batılı ilim adamların kitaplarında buna karşılık aramak nafile. Benzer şeyler bulunur fakat tasavvuf ne psikoloji ne de psikoterapi alanı değildir. Bu yazar tasavvufu psikoterapiye alternatif görüyorsa veya onun yerine koyuyorsa bu saçmalıktan başka bir şey değildir. 'Saçmalık' ağır ifade romantizm diyeyim. İlahiyat fakültelerinde tasavvuf diye öğretilenler felsefeden başka bir şey değil. Tasavvuf şeriatin olduğu yerde olabilir. Namaz yoksa oruç yoksa tasavvuf tedavi yöntemi olarak ne işe yarar?!
5 sonraki yanıtı göster
Yorumunuza katılmıyorum, kitabı 2 kere okudum, Batıyı da birinci elden tecrübe etmiş hatta kendi açmazlarında onların tekniklerini deneyip, sonunda kendi kültüründeki değerlere dönen yüzlerce aydınımızdan birisi Mustafa Merter. Deneyimledikleri benim için çok değerli, çünkü onunla benzer yollardan yürüyüp de sonunda ilacın hasosunu Kuran-ı Kerim’de bulan birisi olarak diyorum ki naçizane; “Tatmayan bilmez”. Vesselam
Neyi tecrübe ederse etsin, dünyanın bir numara aydını olsun isterse, şeriatsız tasavvufun kimseye faydası olmaz. Tasavvuf terapi veya tedavi yöntemleri mecmusu değildir, şeriatı anlama ve anlamlandırma eğitimidir. Hâl ilmidir. Elbette ki, 'tatmayan bilmez'.
Bu yorum görüntülenemiyor
Anladığım kadarıyla yazarın çoğu kitabı yukarıda bahsettiğiniz temayı içeriyor. Ben Nefs psikolojisi kitabını inceleme fırsatı bulmuştum, kesinlikle nitelikten yoksun bir eser olduğunu düşünüyorum. Sözde doğu mistisizmi+tasavvufu, psikolojik kavramlar/yaklaşımlarla incelemeye çalışmış ama sonuç felaket. Dişe dokunur hiçbir sonuca, anlatıma varılamamış. Teşekkür ederiz inceleme için.
Not: Sondaki Arvasi alıntısını her gördüğümde istemsizce gülümserim, gördüğüm en anlamsız tespitlerden biri olabilir :) Hatta bu yazarın yaptığı hataya aynen düşmüştür denilebilir, kendi alanı ile başka bir alan arasında bağıntı kurup sonucunda mantıksızca tespitler ortaya koymak. Hele ki iğne ucu kadar yer kaldı diye 100 kez abdest alan bir nevrotiğe sende iman eksikliği var dediği o 2 saniyelik görüntü iyi günümdeysem beni kahkahalara bile boğabilir :)
Elimden geldiği kadar objektif yorumlamak gayretindeyim. Ben teşekkür ederim. Abdülhakim Arvasi bu tarz konuları asla böyle ele almaz. Ona ve oğluna saygım büyük. Ben sadece yazarın dilinin altındaki baklayı bu alıntıyla açığa çıkarmak istedim. Tasavvuf bu değil, insana böyle yaklaşım değildir.
Siz böyle bir kitabı eleştirmeden evvel, bulunduğunuz muhitten kaç km ayrılabildiniz, bence bunun bir özeleştirisini yapın önce
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorumunuza katılıyorum. Kibiri ve batılı psikologları hatta psikiyatrist bilim adamlarını aşağılayan cümleler benim de hoşuma gitmedi. Bilimsel bir kitap değil, tavassufu açıklayan bir kitap olarak okudum.Çünkü amacından sapmış .
Ve genellikle bu tür kitaplar aşağılık(aşağılanmış) psikolojisiyle yazılır. Aklın yolu bir olabilir fakat yöntemler farklıdır.
Merak ettiğim bir kitaptı.bu incelemeden sonra okumam artık.Değerli yazar, Yağız Gönüler'in tavsiyesiydi.Belki o, farklı şeyler gördü ve beğendi.Öyle tahmin ediyorum ki , ben beğenemeyeceğim.
Oku, beğeneceksin. Tavsiye ederim hatta. Fakat, tasavvuf Kur'an ve sünnet ile ölçülmüş ve o ölçü dışına çıkmayan bir "sistem" olduğu bilinsin. Şeriat olmadan tasavvuf boşuna uğraş, at gitsin bir işe yaramaz. Dolayısıyla, batı psikoterapisine, psikiyatrisine tasavvufta karşılık aramak ego eğlendirici uğraş olmanın ötesine geçemiyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.