Selçuk Baran’ın günlüklerinin elimize ulaşan son defterinin son sayfası bir çığlık gibi:
“BOŞLUK ... BOŞLUK .
Hiç ses yok!…. Kimseler yok!
Acı duymuyorum. Duygusuz, kaskatıyım.
Gene de bir şeyler bekliyor gibiyim.
İnanmadığın bir şeyi yapma! Sakın ha!
Kitabını bastırmaktan vazgeç!
Kimse kandırmasın seni. Neye inanıyorsan onu
yap. İnandığın boşluksa, firlat kendini. GEBER,
YOK OL!”
Sayfa 83 - günlükler/okudukları üzerine 28 Mart (1972)Kitabı okudu
·
788 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.